فانوس زرین بسوی غرب می غلطید نرم
سرمه کوه ها به سوی دشتها میگشت پهن
من نشسته تک وتنها در میان موج غم
با خیال خویشتن
با کوله بار رنجها
یاد تو اندر میان موج از خاطره ها
ناگهان..
اندر خیالم باز عطر فشانی کرد
در فضای سینه تاریک من
جرقه ی نوری دمید و باز هم جا خالی کرد
باز من تنها و سرگردان میان غصه ها
با خیال خویشتن
با کوله بار رنجها
ماندم و تنها ماندم و تنها و ماندم تنها...
